"Het zijn vaak kortstondige confrontaties tussen mij en het onbekende, waar mijn werk het resultaat wordt van die momenten die aan elkaar worden gekoppeld. Het verborgene speelt hierin een belangrijke rol, maar alleen als je hieraan toe durft te geven. Is dat wat je ziet, dat wat je denkt te zien?"

dré didderiëns studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg, Fotografie bij Prof. G. v/d Heuvel, Schilderen bij Prof. T.H. van Amstel en Visuele kunst bij Prof. T. van Kimmenade, waarna hij een stipendium voor Crawford college of Art and Design in Cork Ierland kreeg.
Hij verbleef elf jaar in het buitenland (Ierland, Duitsland, Turkije) en hield zich bezig met o.a. fotografie, beeldende kunst en het componeren van muziek.
Terug in Nederland realiseerde hij zijn debuuttweeluik 'Met de trein door de straat' / 'Treintjes en konijntjes', waarmee hij het Filmfestival in Gorinchem won.
Sindsdien houd hij zich bezig met documentaires, fotografie, installaties en korte films.
Met zijn maatschappelijke thema's wil hij de mensen dichter bij de soms harde en meedogenloze realiteit brengen.
Hij zegt verwarring te willen scheppen en gevoelens te willen oproepen, zodat mensen met zichzelf worden geconfronteerd. Ook getuigt hij, dat hij tegendraads en eigenwijs is, het onbekende niet schuwt en al het nieuwe wat op zijn pad komt, koestert. Het weigeren van het doen van concessies behoort tot zijn credo.
Hij streeft ernaar om kunstzinnige documentaires en films te maken, die dicht bij zijn fantasie- en gevoelswereld liggen. Hij durft ze daadwerkelijk ook zo te realiseren, wat absoluut resulteert in eerlijke films.

'Gastblogger muziekgebouw Frits Philips' dré didderiëns beschrijft geregeld in het kort de concerten van de maandagavonden in Meneer Frits: de blogs waarachter (DD) staat, zijn van dré klik hier.

"Mijn films gaan vaak over de gewone, eenvoudige mens, ik ben niet op zoek naar de helden die wij denken te herkennen in Hollywood producties, die helden hebben nog nooit een plek gehad in mijn leven, niet in mijn jeugd en niet in mijn dromen, ofschoon ik Tarzan wel een warm hart toe droeg."

"In mijn films wil ik de mens in combinatie met een maatschappelijk thema een plek geven in onze eigen gevoelens, ze dicht bij ieders hart brengen door simplisme te hanteren in verschillende vormen, zowel door camera gebruik en montage.
Ikzelf moet een idee kunnen voelen, tijdens het schrijven, het filmen en het maken, alles moet een juiste plaats in nemen, het beeld, het geluid, de tijd, de verstilling en de bewegingen, het gevoel van de mens die leeft in mijn filmen en wie ik voort zal laten leven in mijn verhalen. Ik laat me niet leiden door bepaalde regels die er voor films opgelegd worden, een idee komt in mijn hoofd, vaak gestuurd door het reageren op het directe moment dat gegeven wordt.
Ik hou van een beeldtaal dat puur en direct is, een beeldtaal dat de sfeer moet oproepen van het alledaagse, waar we meestal aan voorbij lopen, dat wat er altijd is maar niet door ons als zodanig wordt waargenomen. Soms confronteer ik mensen met mijn camera terwijl ze bezig zijn hun alledaagse leven in te vullen op allerlei manieren, dit geeft een bepaalde spanning, je gaat een dialoog aan met deze mensen zonder te praten, ogen en houdingen vertellen dan meer dan ik op zo'n moment zou kunnen bedenken. Hierdoor lijkt het alsof je even in de gedachten van de mensen kunt kruipen, hun gedachten heel even bloot leggen, een moment in een andere huid kruipen zonder toestemming.
Vaak komen de films gewoon op me af, een bijzonder moment op een dag waar eigenijk niks gebeurt, kan bij mij iets oproepen zodat ik spontaan reageer met mijn camera en tijdens het filmen onstaat er een compleet verhaal in mijn hoofd dat ik dan in het leven roep. Hierbij komen alle facetten van mijn kunstenaarschap naar voren, tekst d.m.v. mijn reclametekenen, schrijven en muziek door mijn verleden als songwriter, en vorm, kleur en sfeer e.d. door mijn beroep als beeldend kunstenaar.
Ik ervaar het werken aan films als iets eigens, iets spannends, dat wat me steeds bezig houdt omdat hedendaagse momenten vol zitten met verhalen, maar alleen als je ervoor open staat en ze wil beleven in al zijn eenvoud, het is een passie geworden.
Ik probeer met mijn films de mensen juist dichter bij de realiteit te brengen, zodat hierdoor even iets losgemaakt wordt in hun gevoelens, heel even jezelf tegen komen, heel even met jezelf geconfronteerd worden, heel even ingepakte en verborgen momenten of herinneringen uitpakken en ze bloot leggen, heel even geraakt worden."

Alle films van dré didderiëns vallen onder copyright-naam 'SLOWeMOTIONFILMS'.
Voor het complete overzicht, kijk bij filmografie.